Na 2 weken zeilen op de Oostzee, en 1 week fietsten langs de Oostzee, duiken we nog 5 dagen Berlijn in. We parkeren ons busje bij een p+r onder een viaduct aan de rand van het centrum, want ons dieselbusje is te oud voor de binnenstad. In de schaduw van het viaduct zoeken ook jonge mannen koelte en vertier op. Gaat dat wel goed?
Ik vraag aan de ziel van het viaduct of ze zorg wil dragen voor ons busje, of als dat binnen haar mogelijkheden ligt voor vrede en zachtheid wil zorgen voor de komende dagen, zodat de jonge mannen kunnen genieten van haar koelte, en ons busje haar schoonheid behoudt. We genieten enorm van Berlijn. Wat een heerlijke stad. Met onze fietsen sjezen we door de verschillende wijken. Eten en drinken op de vele leuke terrassen. We bezoeken en aantal musea. En verdiepen ons in de DDR.
Er hangt hier en heerlijke gemoedelijke sfeer. Als je een gebouw in gaat doe je een mondkapje voor, op straat loop je zonder. Voor het eerst ervaar ik dat, dat hele 'mondkapjes- gedoe' iets toevoegt aan het wij-gevoel.
Je draagt en mondkapje om eventuele ziekte kiemen bij je te houden,. Mondkapjes kunnen niet de ziekte kiemen van een ander tegen houden. Soms vergeet ik of iemand anders, het mondkapje. Dan schieten we allebei lachend een mondkapje voor. Er is een nieuw ritueel ontstaan .... "ik zie jou, Ik draag zorg voor jou".
Nu is onze vakantie voorbij. We fietsen terug naar de bus. Ik pluk langs de rand van de straat bloemen. Ons busje staat er rustig bij als enige auto met een NL kenteken tussen alle D kentekens.
Ik trek de deur open, wat eigenlijk te voorbarig was, want Pieter had de bus nog niet van slot gehaald. Dat is maf, die heeft heel de tijd niet op slot gezeten Ik bedank het viaduct leg mijn bloemen bij de pilaar. Heerlijke stad Berlijn.