“Auauauauh, laat mij maar even kermen, doet een beetje heftig pijn”.

Ken je het verhaal van de vrouw

die naar de bergen ging ?

Ze ging niet?

Nee !   

Ze heeft een prachtig huisje gevonden.

Met een houtkachel en uitzicht op de bergen

Top  verhuurders, al voordat ze vertrekt,

voelt ze zich al veilig en welkom bij dit stel

Ze heeft haar ski-skils opgeschroefd

met extra lessen op een borstelbaan

Super snelle manier om je vaardigheden op te schroeven.

Met de leraar pal voor je neus;

Die elke teen ziet, die je verkeerd belast .

Geeft minutieuze aanwijzingen, voor maximaal effect.

Je ziet je eigen houding duidelijk voor een spiegel…

“Lekker confronterend, heel de tijd naar jezelf kijken, waar anderen bij zijn !”

Ze heeft haar uitrusting bij elkaar gegoogled;

Toerski’s om de berg op te lopen en naar beneden te skiën.

Jassen en broeken die beschermen bij elk type weer en inspanning.

Ze heeft een voedsel voorraad opgebouwd niet te vergeten.

Want ze wil totaal zich totaal isoleren en zelf voorziend zijn.

Weet je wel hoeveel eten dat is voor 3 maanden!   

15 kratten vol; bonen, zuurkool, sinaasappels, havermout, noten,

zaden en melkpoeder, om zelf mueslirepen en  yoghurt te maken.   

Het draait trouwens helemaal niet om het skiën. 

Ze gaat voor de stilte,

                de rust

        de magie van de hoogte,

Om naar haar innerlijke zelf te luisteren.

Voor haar creatiekracht te voeden

Er  gaan 5 kratten met verf, klei potloden en papier mee.

Ze gaat haar spirituele batterij op te laden.

Een vision quest.

Haar kan niets gebeuren.

Wol en haaknaalden, verdiepen haar meditaties.

Ze heeft zelfs….haar conditie opgekrikt op de sportschool

om de ijle lucht aan te kunnen.

                                        Maar, ze gaat niet….

want

23 december.

 “Auauauauhh, Laat mij maar even kermen, doet een beetje heftig pijn”,

zegt zij.

"Gaat het ?" vraagt haar skileraar

Ze neemt een paracetamol en rijdt naar huis.

24 december.  12 uur later.   

Haar zoon belt op:

“mam, de auto staat in de fik.”

Het busje dat er naast staat, met de 45 kratten voedsel, verf en kleding.

Kon hij nog net op tijd wegrijden.

   ”Komt goed”

Handige zonen, fixen dat wel binnen een paar dagen.

De aankomst datum in de bergen verschuift van 28, naar 29…naar 6

Laten we een ruime marche 11 januari.

2 januari.        

Hmmmm, Dat been…. wil nog steeds niet.

Vreemd! Misschien een peesje gescheurd?

Even langs de dokter.

Ja hoor.  Geen peesje maar een been gebroken.

Hoe heb je daar 10 dagen kunnen lopen?  vraagt de arts, in het ziekenhuis.

Ze springt van de behandel tafel,  “kijk zo!!! ”

En in de zelfde vaart door zegt ze:

“Dokter, ik wil 11 januari  wil ik wel in de Franse Alpen aankomen.”

De dokter maakt een afspraak voor 9 januari

Hij zegt: “we denken met je mee, hoe je dit voor elkaar moet krijgen.”

Zij denkt, met een klein beetje gips aan mijn voet,

daar kan ik nog best wel 1200km auto rijden.

5 januari.         wordt ze wakker

De bergen, met veel sneeuw en ijs.

Is dat wel wijs, met 2 krukken en gips aan je voet .

Zachtjes dring het tot haar door….het gaat niet lukken

Wowh, wat een ster in ontkennen, is zij

          En wat een  focus