Spanning.
Na het prachtige weekend in La Borne waar ik mijn beelden gestookt heb in een houtoven, werd bekend dat mijn zoon een tumor in zijn nek had.
Verwijderen bracht veel risico’s met zich mee.
Laten zitten zou zijn hand en benen steeds meer uitschakelen.
11 dec is hij geopereerd.
De spanning resoneert door op alle vlakken van ons bestaan
Ook Golven van dankbaarheid rollen door me heen
Dankbaar voor de chirurg die zijn tijd besteed heeft om zijn motoriek zo te verfijnen zodat hij deze handelingen kan verrichten, zenuwbanen zijn zo minuscule klein.
Dankbaar voor de mensen op IC, die zoveel ruimte en tijd hadden, om ons de sfeer te bieden aan bed, die zo welkom is op tere momenten van het leven.
Dankbaar voor alle verpleging, al hun geduld en hun inzet om samen te werken, zodat wij vlakbij onze zoon mochten blijven en hem supporten, vooral door aanwezig te zijn.
Dankbaar voor alle lieve mensen die mee hielpen dragen.
Dankbaar voor alle mensen die het ziekenhuis schoonhouden.
Bij het vertrek uit het ziekenhuis 11 december om 22:00 s avonds na de operatie, liep ik een schoonmaakman tegen het lijf. Vol van dankbaarheid, dat de operatie zo goed gelukt was, mijn zoon weer wakker geworden was, de arts niet uitgeschoten.....
Viel mijn oog op hoe schoon het ziekenhuis is, ik schudde hem de hand en bedankte hem, dat hij dit allemaal zo heerlijk fris houdt.
En nu een maand later, mijn zoon loopt weer, heeft gisteren voor het eerst weer gekookt en dat doet hij zo heerlijk. Langzaam bij beetje komen spierkracht en gevoel terug in zijn hand. We zijn benieuwd, hij was een actieve man, die prachtig fijn werk kan maken.
Wie weet wat zijn volgende project wordt.....ik kijk er naar uit